Lili’nin yedi çocuğu var. Dizinin dördüncü kitabında Foli’nin macerasını okuyoruz.
Foli paylaşmayı hiç sevmez. Oyuncaklarını, kitaplarını, giysilerini, yiyeceklerini hep kendisine saklar. Bir süre sonra bakar ki oyun oynarken tek başına, kitap okurken tek başına, kat kat giyinirken tek başına, hapur hupur yemek yerken tek başına…
Ne eğlence kaldı şu hayatta?
"Büyümeye" dair "büyük" sorunları işleyen renkli ve eğlenceli bir çocuk dizisi...
Yazan: Tülin Kozikoğlu
Resimleyen: Banu Taylan
Bu kitaplarda akıllı, aynı zamanda pürüzleri olan yedi farklı karakter aracılığıyla yedi farklı temel 2-5 yaş sorununa değiniliyor.
Peli: Sağlıklı beslenmek istemiyor.
Ali: Gece yatağa gitmek istemiyor.
Loli: Kardeşini kıskanıyor.
Veli: Hayvanları çok seviyor, fakat severken istemeden onların canını yakıyor.
Dali: Evin her yerine (duvarlara, vs.) resim yapıyor, yani sınır koyamıyor.
Mali: Sürekli televizyon seyretmek istiyor.
Foli: Paylaşmak istemiyor.
Bu sevimli çocuklar büyümeye dair 'büyük' sorunlar yaşıyorlar... Her evde yaşanan, sıradan ve gerçek sorunlar. Yaşamın içinde sorunlarıyla yüzleşiyorlar ve çözümü kendileri buluyorlar. Örneğin Veli, hayvanları seviyorum zannederken onların canını yakıyor. Sonra hayvanat bahçesine gidip aslan, timsah gibi hayvanlar Veli'yi selamlarken istemeden onun canını yakınca Veli, kedi, köpek, balık ve kertenkeleyi seviyorum zannederken onlara neler yaptığını, nasıl zarar verdiğini anlayabiliyor. Kimse ona 'hayvanlara zarar vermemelisin' demiyor, ama o doğruya kendi yaşam tecrübesiyle ulaşıyor. Loli'de kitabın hiçbir yerinde 'kardeşini kıskanmak kötüdür, boşuna kıskanma, anneler çocuklarını eşit severler' gibi cümleler yok. Loli kendi küçüklüğünü hatırlayarak içinde bulunduğu sıkıntılı durumdan kendisi çıkıyor. Veya Peli'nin hiçbir yerinde 'sağlıklı yiyecekleri yemezsen büyüyemezsin' denmiyor. Ya da boyama çılgınlığına kapılıp yere göğe resim yapan Dali'ye 'sadece uygun yerlere resim yapmalısın, evin duvarlarına zarar vermemelisin' diyen bir bilge ses yok. Çocuğa/okura, bu sonuca kendisinin varması şansı veriliyor. Bazen de çocuklar, çözümü bulmuyorlar, ama yaşamın akışı içinde, kendileri dahil olmadan sorun çözülüyor ve huzura kavuşuyorlar. Ali uyumak istemiyor, uykuya direniyor, fakat etrafında herkesin uyuduğunu gözlemliyor, yalnız kalıyor ve bir süre sonra göz kapakları kendiliğinden kapanıyor! Her şeyi de kendi çabamızla başarmak zorunda değiliz, öyle değil mi? Bazen yaşam bizim için yapar bir şeyleri, yoluna sokar ters gidenleri.
www.liliveyedicocugu.com
