Yolda çok tanıdık gelen bir kirpi görüp “ninane”sinin masallarıyla çocukluğuna doğru bir yolculuğa koyulan Kil, yaşıtları sivilce çıkarırken diken çıkaran bir kızın öyküsüne götürüyor bizi. Kirpi Kız’ın bir bir çıkan dikenleri, daha sonra bulduğu küçük dostunun yardımlarıyla onu terk edecek ve büyütecekti…
“Yavru Kirpi, uyku nehirlerinde mışıl mışıl ilerlerken Kirpi Kız’ın son bir işi daha kalmıştı. Yerde duran dikenlerini özenle toplayıp onları kırmızı kadifeden bir kesenin içine koydu. Bir zamanlar kalbinin üstünde olan o minicik sivri diken de aralarındaydı.
Kesenin ağzını kapatırken, ‘Herkes ikinci bir şansı hak eder!’ diye mırıldandı kendi kendine. Bir ses vardı içinde. Ormana gitmesini söylüyordu ona. Bay Yamuk’u görmesini…”
